Heldigvis var det ein del igjen.
Ein faar ikkje meir underhaldning enn ein lager sjolv. Blir i godt humor av aa sjaa paa neglene mine :-)
fredag 22. oktober 2010
Og saann gaar no dagan
Der gjekk middagen i vasken.
Heldigvis var det ein del igjen.
Ein faar ikkje meir underhaldning enn ein lager sjolv. Blir i godt humor av aa sjaa paa neglene mine :-)
Heldigvis var det ein del igjen.
Ein faar ikkje meir underhaldning enn ein lager sjolv. Blir i godt humor av aa sjaa paa neglene mine :-)
mandag 18. oktober 2010
"Skaff daakke et liv!"
Sist laurdag hoyrte eg ei vill burting utanfor vindauge mitt. No er ikkje burting direkte uvanleg fordi franskmennene er kjappe til aa burte dersom nokon ikkje koyrer fort nok naar lyset skifter fraa raudt til gron. Viss det er ko og ingen eigentleg kan gjere noko anna enn aa vente, daa er der òg alltid ein eller annan tulling som maa tute. Men nok digresering. Poenget var den ekstreme tutinga denne laurdagen. Lyden viste seg aa komme fraa ei lang rekke bilar som tok flatt av med blinking og tuting. Eg er ikkje 100% sikker paa kva dei aksjonerte for/mot, men det var sannsynlegvis eit ledd i ein eller annan streikeaksjon.
Streikeviljen er enorm i Frankrike.
Viss du er ein av dei som desperat sokjer etter nyheiter til Naernett, eller av andre grunner er oppteken av nyheitsbilete, saa har du sannsynlegvis faatt med deg at det streikes paa flyplassar i Frankrike. Dette skapar problem, men elles saa har métrofolket streika, toga har streika, posten har streika og saann generelt er det vel lettare aa seie kven som ikkje streikar. Eg streikar ikkje, for eg er snill pike som er uintressert i taaregass og folgjer raad fraa laeraren min.
Streikeshow med litt fyrverkeri-flammar og musikk utanfor posten.
Grunnen til at dei streikar er, dersom dei ikkje har funne paa ein ny ting aa streike for, at styresmaktene vil setje pensjonsalderen opp fraa 60 til 62 aar. Som norsk maa eg le litt av dette. Dei har trass i alt latterleg laag pensjonsalder. Grunnen til at dei vil setje opp pensjonsalderen er at Frankrike, som slit okonomisk, kan spare pengar paa dette. Eg seier kjor paa, men andre er usamde. Nokon har fysisk harde yrker og vil derfor ha tidleg pensjon, eg seier gjev dei AFP. Ungdommane er dessutan redde for at dei ikkje skal komme seg inn paa arbeidsmarknaden foer dei sjolv blir pensjonistar.
Eg trur ikkje eg skal uttale meg for mykje om noko eg eigentleg ikkje heilt forstaar, men eg er samd med den eine laeraren min (brite) i at franskmennene nok er litt for individualistiske, og kanskje ikkje heilt har forstaatt at denne gjelda ikkje kjem til aa forsvinne av seg sjolv.
Dessutan syns eg at dei skulle skaffe seg eit liv og ein annan hobby. Eg skal nemleg til Italia om éi veke, og har ikkje tenkt aa bli stoppa av streik. Gjer det meg til eit individualistisk tenkjande menneske? Peut-être :-)
PS! Eg finn forresten ordet streik hysterisk morosamt paa engelsk. Ordet er ganske enkelt strike, det er saa og seie det same. Men det hoyres ut som ein norvergisme. Eit slikt ord som ein som trur han kan engelsk, vil bruke. You now, I went to the post office and the people was striking and then I went home. I gikk opp the trap in my house to sitt in the stue and look at the fjernsyn.
Foele at eg mobber Torbjorn Jagland. Thank you for the oppmerksomhet :-)
Streikeviljen er enorm i Frankrike.
Viss du er ein av dei som desperat sokjer etter nyheiter til Naernett, eller av andre grunner er oppteken av nyheitsbilete, saa har du sannsynlegvis faatt med deg at det streikes paa flyplassar i Frankrike. Dette skapar problem, men elles saa har métrofolket streika, toga har streika, posten har streika og saann generelt er det vel lettare aa seie kven som ikkje streikar. Eg streikar ikkje, for eg er snill pike som er uintressert i taaregass og folgjer raad fraa laeraren min.
Streikeshow med litt fyrverkeri-flammar og musikk utanfor posten.
Grunnen til at dei streikar er, dersom dei ikkje har funne paa ein ny ting aa streike for, at styresmaktene vil setje pensjonsalderen opp fraa 60 til 62 aar. Som norsk maa eg le litt av dette. Dei har trass i alt latterleg laag pensjonsalder. Grunnen til at dei vil setje opp pensjonsalderen er at Frankrike, som slit okonomisk, kan spare pengar paa dette. Eg seier kjor paa, men andre er usamde. Nokon har fysisk harde yrker og vil derfor ha tidleg pensjon, eg seier gjev dei AFP. Ungdommane er dessutan redde for at dei ikkje skal komme seg inn paa arbeidsmarknaden foer dei sjolv blir pensjonistar.
Eg trur ikkje eg skal uttale meg for mykje om noko eg eigentleg ikkje heilt forstaar, men eg er samd med den eine laeraren min (brite) i at franskmennene nok er litt for individualistiske, og kanskje ikkje heilt har forstaatt at denne gjelda ikkje kjem til aa forsvinne av seg sjolv.
Dessutan syns eg at dei skulle skaffe seg eit liv og ein annan hobby. Eg skal nemleg til Italia om éi veke, og har ikkje tenkt aa bli stoppa av streik. Gjer det meg til eit individualistisk tenkjande menneske? Peut-être :-)
PS! Eg finn forresten ordet streik hysterisk morosamt paa engelsk. Ordet er ganske enkelt strike, det er saa og seie det same. Men det hoyres ut som ein norvergisme. Eit slikt ord som ein som trur han kan engelsk, vil bruke. You now, I went to the post office and the people was striking and then I went home. I gikk opp the trap in my house to sitt in the stue and look at the fjernsyn.
Foele at eg mobber Torbjorn Jagland. Thank you for the oppmerksomhet :-)
tirsdag 12. oktober 2010
Eg har ingenting aa ha paa meg
Vi har alle...Dei fleste av oss har sagt det med sutrite stemme paa eit eller anna tidspunkt: "Aah, eg har ingenting aa ha paa meg." Eg vil seie det no hogt og tydeleg: "AAH, EG HAR INGENTING AA HA PAA MEG!"
Dette handler ikkje om at eg har ingen klede. Eg har derimot nok klede, det gaar ikkje paa det. Eg har rekna paa det, og funne ut at eg har 6 bukser til ulik bruk som eg kan bruke. Eg taerar no sterkt paa dei siste to. Eg har fleire toppar enn eg har klart aa bruke, det er saa, men eg kan jo ikkje gaa rundt ifort berre ei lita T-skjorte. Det storste problemet er likevel underklede. Dei har blitt utaert fleire gonger, og naa er snart sokkeposen (trur du eg har skuffa? Nei, det er skuffande faa skuffer her (tok du han?)) min byrjar aa bli skremmande tom.
"Vask meg ver saa snill," seier kleda i kledekorga.
Kvifor har eg denne mangelen paa klede. Kan eg ikkje berre vaske klede. Jodaa, normalt er det altsaa eit problem. Det er fakta at ein ikkje veit kor godt ein har det, foer ein ikkje har det lenger. Vi har nemleg ikkje vaskemaskin lenger. Vi er kring 70 personar i denne bygning, og har den svaert nette summen av ein (1) einaste einsam, einsleg vaskemaskin. Denne vaskemaskinen har no teke kvelden, og har endaa ikkje oppdaga morgonen, for aa seie det slik. Naar eg no stikk hovudet haapefult inn paa vaskerommet staar det berre eit gapande hôl der vaskemaskinen skulle ha staatt. Det er no den 3. veka vi ikkje har ein velfungerande vaskemaskin, og eg har folgjeleg vore noydd for aa utfore litt manuell, motvillig, mislikande, miserabel handvasking. All respekt til bestemodre som vaska for hand. Ja, eg liker det ikkje.
Eg har berre ei einaste lita boenn aa komme med:
"SJAA TIL HELSIKKEN AA FAA TILBAKE VASKEMASKINEN VAAR, ELLER SKAFF OSS EIN NY. DET KAN IKKJE VERE SAA FORBANNA VANSKELEG!"
Dette handler ikkje om at eg har ingen klede. Eg har derimot nok klede, det gaar ikkje paa det. Eg har rekna paa det, og funne ut at eg har 6 bukser til ulik bruk som eg kan bruke. Eg taerar no sterkt paa dei siste to. Eg har fleire toppar enn eg har klart aa bruke, det er saa, men eg kan jo ikkje gaa rundt ifort berre ei lita T-skjorte. Det storste problemet er likevel underklede. Dei har blitt utaert fleire gonger, og naa er snart sokkeposen (trur du eg har skuffa? Nei, det er skuffande faa skuffer her (tok du han?)) min byrjar aa bli skremmande tom.
"Vask meg ver saa snill," seier kleda i kledekorga.
Kvifor har eg denne mangelen paa klede. Kan eg ikkje berre vaske klede. Jodaa, normalt er det altsaa eit problem. Det er fakta at ein ikkje veit kor godt ein har det, foer ein ikkje har det lenger. Vi har nemleg ikkje vaskemaskin lenger. Vi er kring 70 personar i denne bygning, og har den svaert nette summen av ein (1) einaste einsam, einsleg vaskemaskin. Denne vaskemaskinen har no teke kvelden, og har endaa ikkje oppdaga morgonen, for aa seie det slik. Naar eg no stikk hovudet haapefult inn paa vaskerommet staar det berre eit gapande hôl der vaskemaskinen skulle ha staatt. Det er no den 3. veka vi ikkje har ein velfungerande vaskemaskin, og eg har folgjeleg vore noydd for aa utfore litt manuell, motvillig, mislikande, miserabel handvasking. All respekt til bestemodre som vaska for hand. Ja, eg liker det ikkje.
Eg har berre ei einaste lita boenn aa komme med:
"SJAA TIL HELSIKKEN AA FAA TILBAKE VASKEMASKINEN VAAR, ELLER SKAFF OSS EIN NY. DET KAN IKKJE VERE SAA FORBANNA VANSKELEG!"
søndag 3. oktober 2010
Til barnebarna
Det aaret eg var 21, ja det var i 2010/2011. Ja daa budde eg eitt aar i Frankrike, i Lyon. Ja, var ikkje bestemor toff. I denne perioden reiste eg sjolvsagt litt rundt paa kontintentet. Min forste tur var til ein liten by som heitte Le Puy en Velay. Det maa ha vore i byrjinga av oktober. Ja daa, det var 2. oktober at eg, 3 kanadiarar og 1 amerikanar sette oss paa toget tidleg ein laurdagsmorgon for aa ta reise til denne byen. Vi skulle paa dagstur.
De kan tru at det var ein fin togtur. Det var nydeleg vêr, sol fraa klar himmel, og eg saag kyr og landbruksjord for forste gong etter 2 maanadar i Frankrike. Ja, de veit det har litt aa seie for bestemor aa faa sjaa litt natur. Eg er jo fraa gard, veit de.
Ja, vi kom altsaa til denne vesle byen tidleg paa formiddagen, og vi gjekk for aa sjaa byen. Det var ein koseleg by, og den kanadiske jenta, dei andre var gutar, og eg blei fort samde i at vi hellar ville budd der enn i Lyon. Vi saag fleire kyrkjer, éi av dei var endaa til plassert oppe paa eit lite fjell, det var vel meir eit kloster. Ja dei fekk det til desse katolikkane. Eg veit ikkje heilt kva dei skulle med saa mange kykjer i den vesle byen, men det har vel éi historiske forklaring. Noko med nonner og munkar kanskje. Nok om det.
Vi vandra no rundt i byen, og ut paa kvelden gjekk vi no for aa faa oss litt middag. Vi skulle ta toget tilbake klokka ti over 8, og gjekk derfor i 6-tida, svaert svoltne, paa jakt etter mat. Det var ei utfordring for der i Frankrike et dei middag seinare enn her, ja dei gjorde i alle fall det den gongen, men etter litt leiting fann vi ein plass. Vi aat fort slik at vi skulle rekke toget. Dei to kanadiske gutane maatte berre sluke dessertane sine, hugser eg.
Vi kom til stasjonen litt for 8. Statsjonsbygningen saag noko forlatt ut. Ja den saag beint fram stengt ut. Like ved sida av laag det eit hotell, og vi spokte med at vi fekk ligge der viss det var togstreik (franskmennene streika mykje paa den tida). Lite visste vi at det skulle gaa troll i ord.
Vi gjekk altsaa inn paa togstasjonen (som alstaa ikkje var stengt), og gjekk for aa validere billettane. Det var daa vi oppdaga at maskinen stempla 19.58, og at klokkeslettet paa billetten sa 8.08. Det blei òg oppdaga at billettreisa var datert til dagen etterpaa. Det var forste tog neste morgon, og det gjekk ikkje fleire tog denne kvelden. Vi hadde altsaa rota veldig daa vi bestilte billettar.
Vi rekna seinare ut at daa vi trykte paa billettmaskinen at vi ville reise tilbake kl. 20.00 saa gav nok maskinen oss det forste moglege reisetidspunktet etter det, fordi det ikkje gjekk nokon tog saa seint. Ja, ungar, det er viktig aa lese noye paa viktige dokument. Vi sov paa hotellet den natta, og var samde om at det var ei god historie aa fortelje barnebarna.
Helsing fraa bestemor ;-)
De kan tru at det var ein fin togtur. Det var nydeleg vêr, sol fraa klar himmel, og eg saag kyr og landbruksjord for forste gong etter 2 maanadar i Frankrike. Ja, de veit det har litt aa seie for bestemor aa faa sjaa litt natur. Eg er jo fraa gard, veit de.
Ja, vi kom altsaa til denne vesle byen tidleg paa formiddagen, og vi gjekk for aa sjaa byen. Det var ein koseleg by, og den kanadiske jenta, dei andre var gutar, og eg blei fort samde i at vi hellar ville budd der enn i Lyon. Vi saag fleire kyrkjer, éi av dei var endaa til plassert oppe paa eit lite fjell, det var vel meir eit kloster. Ja dei fekk det til desse katolikkane. Eg veit ikkje heilt kva dei skulle med saa mange kykjer i den vesle byen, men det har vel éi historiske forklaring. Noko med nonner og munkar kanskje. Nok om det.
Vi vandra no rundt i byen, og ut paa kvelden gjekk vi no for aa faa oss litt middag. Vi skulle ta toget tilbake klokka ti over 8, og gjekk derfor i 6-tida, svaert svoltne, paa jakt etter mat. Det var ei utfordring for der i Frankrike et dei middag seinare enn her, ja dei gjorde i alle fall det den gongen, men etter litt leiting fann vi ein plass. Vi aat fort slik at vi skulle rekke toget. Dei to kanadiske gutane maatte berre sluke dessertane sine, hugser eg.
Vi kom til stasjonen litt for 8. Statsjonsbygningen saag noko forlatt ut. Ja den saag beint fram stengt ut. Like ved sida av laag det eit hotell, og vi spokte med at vi fekk ligge der viss det var togstreik (franskmennene streika mykje paa den tida). Lite visste vi at det skulle gaa troll i ord.
Vi gjekk altsaa inn paa togstasjonen (som alstaa ikkje var stengt), og gjekk for aa validere billettane. Det var daa vi oppdaga at maskinen stempla 19.58, og at klokkeslettet paa billetten sa 8.08. Det blei òg oppdaga at billettreisa var datert til dagen etterpaa. Det var forste tog neste morgon, og det gjekk ikkje fleire tog denne kvelden. Vi hadde altsaa rota veldig daa vi bestilte billettar.
Vi rekna seinare ut at daa vi trykte paa billettmaskinen at vi ville reise tilbake kl. 20.00 saa gav nok maskinen oss det forste moglege reisetidspunktet etter det, fordi det ikkje gjekk nokon tog saa seint. Ja, ungar, det er viktig aa lese noye paa viktige dokument. Vi sov paa hotellet den natta, og var samde om at det var ei god historie aa fortelje barnebarna.
Helsing fraa bestemor ;-)
Abonner på:
Innlegg (Atom)
