Kino, dagbok og detektiv

Eg har vore paa kino i dag, og sitt Toy Story 3 paa fransk. Fole maeg ganske "goe" :-)



Eg har kjopt "La femme dans le frigo"/"Kvinnen i kjoleskapet" av Gunnar Staalesen. Det er kanskje litt taapeleg aa lese ei bok som eg har lese for, men det er for mine franskkunnskapar. I tillegg har eg kjopt ei bok eg skal bruke som dagbok (noko nytt eg skal byrje med) og den store grone boka skal eg bruke som brevbok :-)

Rapport fraa mademoiselle Stangeland

Eg fekk denne meldinga av ei venninne (Ragnhild Wold), og fann ut at sporsmaal og svar kunne vere eit greitt blogginnlegg.

“halla!
koss går det?! koss er franskrike? koss er franskmennå? blitt kjend med mange? nogen så er i nærheten av å kunna målas opp mot gjengen her heima? koss går det med fransken? hørre rykte om leilighet, e den bra (i forhold t bergen f.eks)?
tusen takk for strikket som plutselig låg i postkassen!
he du ei adressa å oppdriva?
Oslo er meget bra på tross av at eg forhåndsdømme dei fleste pga dialekta.. hehe
kjenne du nogen norske der? lengte du heim? e d hard med så mykje nytt? kultursjokk?
ikkje føl deg plikta t å svara på alle spm mine.. hehe
eg he nettopp fått meg internett i leiligheten, så tenkte meg inn å sjekka bloggen din, får kanskje litt svar der au ;) kos deg i lyon!
glad i deg, klem!”

Ja, Ragnhild, du er ikkje nyfiken, berre liker aa folgje med, har eg rett?

Vel, det gaar bra. Frankrike er bra. “Fina vêret og flate vegen.” Bokstaveleg talt. Eg treng knapt nok to hender for aa telje gongene (ikkje dagane) det har regna her. Der var vel vêrkvoten oppbrukt saa eg faar vel gaa over til neste sporsmaal.

Eg har ikkje mott saa utruleg mange franskmenn sidan eg har gaatt paa spraakskule med folk fraa andre nasjonalitetar enn Frankrike. Dei eg har mott, er folk paa butikken og i utleigebransjen ++. Dei i utleigebransjen er ein tragisk rase. Eg har ikkje kunna leige leilegheit i den opne marknaden her fordi foreldra mine arbeidar i Noreg, og derfor ikkje faar stille som kausjonistar. Snakk om å bli forehandsdomt og skuldig utan at det er bevist. Men for all del, eg har mott mange hyggelege og.

Eg har blitt kjent med ganske mange, ja. Paa spraakskulen var der ganske mange nasjonalitetar. Blei godt kjent med ei kanadisk, ei tysk, ei ukrainsk og ei sorkoreansk jente. Elles hadde vi italienarar og britar i klassen vaar. Det skal godt gjerast aa komma opp mot den gode gjengen fraa 1aac, men (haaper du tilgjev meg Ragnhild) eg har faat vener andre stader og ;-) I morgon (maandag) byrjar universitetslivet og daa blir det forhaapentlegvis endaa fleire vener.

Fransken er ei utfordring, absolutt. Men eg vaagar paastaa at den har blitt betre sjolv om det ikkje akkurat tek heilt av endaa. Problemet med fransk er at det nesten finst fleire unntak enn reglar ;-) Planen er aa finne eit bibliotek med til domes Roald Dahl og tilsvarande boker paa fransk, og lese mykje. Dessutan faa seg nokon franske vener  Heldigvis er 1. halvaaret paa engelsk.

Rykta om leilegheit er heldigvis sanne. Eg har faatt ein hybel gjennom noko som eg gaar ut i fraa er noko som tilsvarar studentsamskipnaden heime. Hybelen er noko midt i mellom Bergen (paa botn) og Volda (paa topp). Det er ikkje like gamalt og stygt som i Bergen, men tenkesettet er like taapeleg. Eg var her og saag, og daa stod der tallerkar og liknande her, og eg blei lovt at eg kunne faa laane gryter mot depositum. Eg kan ikkje betale med sjekk, noko som framleis er populaert her (steinalderen nest), og maatte derfor betale hybelen gjennom banken og saa vidare. Naar eg kom for aa flytte inn var det ingen ting kjokkenutstyr her, og eg kunne faa leige som foer viss eg betalte, men med sjekk. Hadde jo ikkje skada aa nemne det daa eg betalte resten sidan eg ikkje kan betale med sjekk. Dessutan er der berre éi einaste skuffe her (rimeleg standard). Paa kjokkenet er der ingen skuffer. Slike ting gjer meg litt skuffa. Ikkje minst er det irriterande at vi maa betale med myntar i vaskeriet, og ikkje meg vaskekort slik som eg har gjort foer. Framskrittet har ikkje naad heilt fram. Men paa den andre sida trur eg det vil bli veldig bra her, og det tek meg berre eit kvarter aa gaa til skulen, butikken er like i naerleiken og det same er metroen.

Naar det gjeld aa forehandsdomme pga dialekten kjenner eg meg igjen. Ikkje berre austlendingar, men og britiske personar har eg problem med. Eg snakkar sjolvsagt om desse londonbritiske, og spesielt jentene faar meg til å assosiere med jenter som aldri maa gjere noko sjolv og som er kjempeutskjemte. Men det er vel godt aa faa bukt meg eigne fordommar. Utfordre seg sjolv litt.

Eg har mott ein norsk paa skulen. Var veldig merkeleg aa snakke fransk med ein nordmann. Men vi snakka litt norsk og.

Eg trur spraaket er noko av det eg saknar mest. Spesielt dei forste vekene folte eg meg litt fanga av spraakbarieren. Det kunne verkeleg vore noko og sendt alle FrP-folk til eit land der dei ikkje snakka norsk eller engelsk. Dei som seier at alle innvandrarar kjem til Noreg fordi det er saa lett, og fordi det er saa enkelt. Jodaa, klart det er enkelt aa forlate sitt eige heimland der du kjenner kulturen og fullt av folk. Klart det er lett aa komme til eit nytt land der alt er nytt, og du konstant blir teken for aa vere dum fordi du ikkje kan uttrykke deg. Det er frustrerande aa vite at dette er meg, men det vil ingen faa vite fordi eg kan ikkje uttrykke det. Utanom det saa saknar eg Jarlsberg og det aa kunne gaa ut utan aa vere i det offentlege rom. Hadde den same kjensla i Bergen. Ein kan ikkje gaa ut i fint vêr utan aa treffe andre. Ein har ingen veranda. Der er eg vel litt utskjemt med god plass heime til meg sjolv. Utanom det er det nok ein fordel at eg har studert vekke, og paa den maaten saknar eg ikkje familie og vener saa mykje. Det er ein stor fysisk forskjell mellom Lyon og til domes Volda, men den psykiske forskjellen er ikkje saa stor.

Kultursjokk er det vel ikkje snakk om, men det er stadig ulikskaper. Eg fann ein plass med Wasa-knekkebrod og kjopte veldig mange. Det er ganske enkelt fordi brodet her er veldig lyst og blir daarleg paa kort tid. Dessutan er det mykje sote kjeks og liknande. Eg gaar nesten og ser meg i spegelen etter aa ha ete ein kjeks fordi eg trur eg er blitt sotare sidan sist ;-) Mjolka er forresten og heilt annleis. Jordbruket her er daarlegare. Dei tommar for eksempel mjølk med antibiotika i tanken, og mjolka blir derfor sterilisert og ikkje berre pasturisert.

Dette verker kanskje litt negativt, men det er veldig kjekt her og eg koser meg. I morgon blir det spanande dag paa skulen.

Takk til deg som gadd å lese alt dette 

Glad i deg og Ragnhild.

Beklagar bokstavane, men harddisken min tok kvelden, og blei erstatta med fransk Windows og bokstavane er heilt tullete. A er q og oe er m.

Adressa mi er forresten:
Julia Stangeland
43 rue de la Thibaudière
69007 Lyon
FRANCE

Alle som vil ha postkort i posten kan skrive inn adressa si, så skal eg sjå kva eg kan få til. Eg lova å legge ut bilete i dag, men kameraet mitt har teke kvelden (det er meir sjukt enn friskt), men satsar paa at det berre treng nye batteri

À bientôt 

Un homme qui je détéste/Ein mann som eg mislikar

Vi skulle skrive ein historie om ein mann som vi ikkje likte. Dette blei min fiktive historie:
(norsk versjon lenger nede (hadde vore digg viss det alltid var norske versjonar i Frankrike;-))

L'homme que je vais rencontrer que se n'appelle pas Nelson Mandela ou Jonas Gahr Støre. Il s'appelle Jaques. Je ne l'aime pas encore. Il n'est pas vieux, mais il est comme une homme vieux. Il ne fait pas la cuisine et il ne lave jamais par terre. Il reste seulment au café avec une bièrre. Je n'ai pas de vie privée ou de temps pour mes amies.

Jaques va en ville avec ses amie et aves d'autres femmes. Il n'écominse pas. Il boit et boit de la bièrre. Il n'a pas d'argent pour sa famile. Nous ne mangons jamais de la viande. Nous mangons toujours du hareng avec les pommes de terre.

Je suis toujours à la maison avec nos, nos, enfants. Je suis seule bien sûr. Je ne comprends pas parce que j'ai un mari. Il n'est jamais ici. Jaques aime sa femme de ménage, mais il n'aime pas sa femme. J'arrête!

Mannen som eg skal fortelje om heiter ikkje Nelson Mandela eller Jonas Gahr Støre. Han heiter Jaques. Eg elskar han ikkje lenger. Han er ikkje gammal, men han er som ein gamal mann. Han lagar ikkje mat, og vaskar aldri golvet. Han er berre på kafé og drikk øl. Eg har ikkje privatliv eller tid til mine vener.

Jaques er på byen med sine vener, og andre kvinner. Han sparar ikkje. Han drikk, og drikk øl. Han har ikkje pengar til familien sin. Vi et aldri kjøtt. Vi et alltid sil og poteter.

Eg er alltid heime med våre, våre, ungar. Eg er åleine, sjølvsagt. Eg forstår ikkje kvifor eg har ein ektemann. Han er jo aldri her. Jaques elskar sin hushjelp, men han elskar ikkje kona si. Eg sluttar!

Søknad om fast medlemsskap i HÆ!-klubben

Hei, mitt namn er Julia Stangeland. Eg er komande student i Frankrike, og akkurat no held eg på med eit aldri så lite språkkurs i den vakre byen Lyon. Det meste av tida går med til å prøve å bli så fransk som mogleg. Så eg kjøper meg baguette som stikk svært så synleg opp av ryggsekken min. Eg tek metroen til skulen, og eg seier bonjour til dei eg møter i trappa. Dessutan snakkar eg fransk til dei som ekspederar meg i butikkar, og eg prøver så godt eg kan å snakke fransk med læraren min.

Likevel søker eg med dette medlemsskap i HÆ!-klubben,
for du, din franskmann, svarar meg på fransk, og du trur eg er god.
Du seier kor mykje det kostar, og eg står der å glor.
Eg tenker HÆ! HÆ! HÆ! Pardon! og Excusez moi!
Til slutt må du svare på engelsk at eg som står der og glor,
skal betale ganske nøyaktig 2 euro.

Du kan ikkje sende medlemsskapet per post, for eg skal flytte snart. Ver venleg å sende meg medlemskort per e-post slik at eg har noko å vise fram når eg går i butikkar og når folk spør om vegen.

På førehand takk ;-)

Crise de toux, c'est moi

Norsk!!! JA!!!! Burde eg skrive på engelsk slik at kjempemange forstår meg? Ja. Burde eg skrive på engelsk slik at eg betra språket mitt? Ja. Gidder eg tenke? Absolutt ikkje! Misforstå meg rett. Etter knappe to dagar i Frankrike angrar eg ikkje, men akkurat no var det ekstremt godt å finne alle dei orda eg treng for å oppdatere verda på kva som går føre seg i mitt liv.

Når du står på ein buss i Frankfurt mellom eit fly og flyplassen, er det ikkje fritt for at ein angrar sitt vesle eventyr. La meg seie det slik. Eg var ståande passasjer på ein buss (!) på veg frå flyet (kjempe sært) til flyplassen (ikkje akkurat Stavanger lufthamn, Sola), og tenkte: "At det går an å vere så dum! Reise ut i noko som like gjerne kan vere eit mørkt hòl. DUST!" Eg hadde stått opp 4 (om MORGONEN!), og eg fungerar verkeleg ikkje utan nok søvn, og dessutan er øyret mitt tett (veldig lei av å høyre det når eg tygg) så endringar i lufttrykket gjorde så vondt at eg sat å gråt på flye (dei to mennene på sida av meg sendte medkjennande blikk til den stakkars jenta som sikkert sakna familien sin.

Sorg til side. På mirakuløst vis viste det seg at eg kom rett til den rette gaten, eg kom på rett fly, på rett buss frå flyplassen (ingen buss mellom flyet og flyplassen (FLAUT Lyon;-) og eg kom av på rett stoppestad (mirakelets tid er ikkje forbi). Der møtte eg eit hyggeleg ektepar som tok meg med til sin veldig koselege leiligheit der eg fekk sove (ein drøm gjekk i oppfylling) før middag.

I dag har eg vore på språkskulen. Ganske stress fordi ord ein ikkje forstår blir forklart på fransk, og engelsk er "forbudt" i klasserommet. Teiknspråk derimot... Bratt læringskurve (minst 80 grader), men forhåpentlegvis blir det betre etter kvart.

Det første eg sa på fransk på fransk jord var overraskande nok: Je ne sais pas (eg veit ikkje), men eg forstod spørsmålet som var om det var rett kø til å kjøpe bussbillett (det var det) så alt i alt var eg ganske nøgd.

Til slutt vil eg berre legge til at tittelen tyder: Hosteanfall, det er eg. Eg kjenner meg som eit stort hosteanfall, men no har eg kjøpt hostesaft.

À bientôt, snakkes :-)