Du koeyrer ein buss. Ein kvadrillion menneske gaar av. 17 kjem paa. 4 gaar av. 500 000 millionar gaar paa. 17 650 menneske gaar av. Kva slags farge er det paa augo til bussjaafoeren?
fredag 28. januar 2011
Bussjaafoer
Du koeyrer ein buss. Ein kvadrillion menneske gaar av. 17 kjem paa. 4 gaar av. 500 000 millionar gaar paa. 17 650 menneske gaar av. Kva slags farge er det paa augo til bussjaafoeren?
mandag 24. januar 2011
Franske verb...
être: Je suis, tu es, il est, nous sommes, vous êtes, ils sont. J'ai été, tu as été, il a été, nous avons été, vous avez été, ils ont été. J'étais, tu étais, il était, nous étions, vous étiez, ils étaient. J'avais été, tu avais été, il avait été, nous avions été, vous aviez été, ils avaient été. Je serai, tu seras, il sera, nous serons, vous serez, ils seront. que je sois, que tu soit, qu'il soit, que nous soyons, que vous soyez, qu'ils soient.
avoir: j'ai, tu as, il a, nous avons, vous avez, ils ont. J'ai eu, tu as eu, il a eu, nous avons eu, vous avez eu, ils ont eu. J'avais, tu avais, il avait, nous avions, vous aviez, ils avaient. J'avais eu, tu avais eu, il avait eu, nous avions eu, vous aviez eu, ils avaient eu. J'aurai, tu auras, il aura, nous aurons, vous aurez, ils auront. que j'aie, que tu aies, qu'il ait, que nous ayons, que vous ayez, qu'ils aient.
aller: je vais, tu vas, il va, nous allons, vous allez, ils vont. Je suis allé(e), tu es allé(e), il est allé(e), nous sommes allé(e)s, vous êtes allé(e)(s), ils sont allé(e)s. J'allais, tu allais, il allait, nous allions, vous alliez, ils allaient. J'étais allé(e), tu étais allé(e), il était allé(e), nous étions allé(e)s, vous étiez allé(e)(s), ils étaient allé(e)s. J'irai, tu iras, il ira, nous irons, vous irez, ils iront. que j'aille, que tu ailles, qu'il aille, que nous allions, que vous alliez, qu'ils aillent.
Faar meg til aa tenke paa "Gift" av Alexander L. Kielland og den vesle guten i boka som doeydde medan han pugga latinske verb...
Eventuelt paa "Skrik" av Edvard Munch.
avoir: j'ai, tu as, il a, nous avons, vous avez, ils ont. J'ai eu, tu as eu, il a eu, nous avons eu, vous avez eu, ils ont eu. J'avais, tu avais, il avait, nous avions, vous aviez, ils avaient. J'avais eu, tu avais eu, il avait eu, nous avions eu, vous aviez eu, ils avaient eu. J'aurai, tu auras, il aura, nous aurons, vous aurez, ils auront. que j'aie, que tu aies, qu'il ait, que nous ayons, que vous ayez, qu'ils aient.
aller: je vais, tu vas, il va, nous allons, vous allez, ils vont. Je suis allé(e), tu es allé(e), il est allé(e), nous sommes allé(e)s, vous êtes allé(e)(s), ils sont allé(e)s. J'allais, tu allais, il allait, nous allions, vous alliez, ils allaient. J'étais allé(e), tu étais allé(e), il était allé(e), nous étions allé(e)s, vous étiez allé(e)(s), ils étaient allé(e)s. J'irai, tu iras, il ira, nous irons, vous irez, ils iront. que j'aille, que tu ailles, qu'il aille, que nous allions, que vous alliez, qu'ils aillent.
Faar meg til aa tenke paa "Gift" av Alexander L. Kielland og den vesle guten i boka som doeydde medan han pugga latinske verb...
Eventuelt paa "Skrik" av Edvard Munch.
Barndomsminne og barndomsheltar
Aa lese eller nyhoeyre (altsaa hoeyre paa nytt) boeker fraa barndommen er genialt paa mange nivaa, og det er det ikkje saa mange ting som er. Det er straalande mimring, konseleg aa smile litt over korleis du tenkte daa du opplevde boka for foerste gong og du blir fullt av ei ny innsikt naar du no les som "vaksen". Det krev sjoelvsagt at du les noko med ei litare djupare meining enn ei peikebok.
Eg nyhoeyrte "Trofaste Knerten" og "Knerten gifter seg" i gaar. Viss det var noko eg oppdaga saa er det at eg mykje meir lettroeyrt no enn foer. Lillebror hulk roeymer hulk heimefraa fordi storebror hulk Philip ikkje forstaar at Lilebror berre ville hjelpe daa han teikna i stileboka hans.
....
Philip hulk vil ikkje at Lillebror hulk skal flytte hulk heimanfraa. Han forstaar at Lillebror hulk berre ville hulk hjelpe han. Lillebror flyttar heim igjen. Kvar er lommeplagget mitt?
Eg lo òg ein del og koste meg veldig. Anne Cath. Vestly var utruleg flink til aa skildre tankane og aatferda til ein liten gutt, og ikkje minst hans fantastiske forhold til Knerten.
Ein gong var storebror Philip draumestorebroren . I dag har Philip faatt éi anna draumerolle... "tog du 'an"?
Eg nyhoeyrte "Trofaste Knerten" og "Knerten gifter seg" i gaar. Viss det var noko eg oppdaga saa er det at eg mykje meir lettroeyrt no enn foer. Lillebror hulk roeymer hulk heimefraa fordi storebror hulk Philip ikkje forstaar at Lilebror berre ville hjelpe daa han teikna i stileboka hans.
....
Philip hulk vil ikkje at Lillebror hulk skal flytte hulk heimanfraa. Han forstaar at Lillebror hulk berre ville hulk hjelpe han. Lillebror flyttar heim igjen. Kvar er lommeplagget mitt?
Eg lo òg ein del og koste meg veldig. Anne Cath. Vestly var utruleg flink til aa skildre tankane og aatferda til ein liten gutt, og ikkje minst hans fantastiske forhold til Knerten.
Ein gong var storebror Philip draumestorebroren . I dag har Philip faatt éi anna draumerolle... "tog du 'an"?
Alt var betre foer
Foerlesaren har kome. Ho slaar av lyset. Rekke etter rekke med lysroyr blir slaatt av, og vi, studentane, blir sitjande i moerkret. Skal vi sjaa film? Det er tanken som slaar meg. Kanksje vi skal sjaa film!
Vi skulle ikkje det. Det var berre foerelesaren som proevde aa slaa paa prosjektoren.
Det hender eg saknar barndommen, barneskulen. Dei dagane daa lyset gjekk av naar vi skulle sjaa film. Det var nok ikkje saa ofte det skjedde, men viss du spoer meg i dag, var det det vi gjorde paa barneskulen. Vi saag film, og det er nok derfor alt var betre foer.
Vi skulle ikkje det. Det var berre foerelesaren som proevde aa slaa paa prosjektoren.
Det hender eg saknar barndommen, barneskulen. Dei dagane daa lyset gjekk av naar vi skulle sjaa film. Det var nok ikkje saa ofte det skjedde, men viss du spoer meg i dag, var det det vi gjorde paa barneskulen. Vi saag film, og det er nok derfor alt var betre foer.
søndag 23. januar 2011
Feberfantasier
Vi har alle hatt den draumen. Den draumen når du vaknar og tenker: Kva skjedde nå? Kor kom det i frå, og du er sjeleglad for at du ikkje kan nokon ting om draumetyding.
Eg hadde ein slik morgon med slike draumar. Først var eg uhyre utrent samanlikna med ein eller annan førtiåring som eg delvis kjenner, men som ikkje likna på seg sjølv. Vi jogga saman til eit kjøpesenter eller noko i den duren, og ho gjorde stadig eit nummer av å poengtere at denne jenta (som altså var meg) var i ekstremt dårleg form (gni det inn), og det måtte ho poengtere til ALLE vi kjente og det var ganske mange etter kvart.
For, plutseleg var eg på busstur med ein gjeng eg gjekk på barneskulen/ungdomsskulen med. Bussturar var vanleg i dei dagane. Vi køyrte ein del buss til skulen (og heim igjen). Denne bussen var derimot annleis, for det var så og seie ingen plass til føtene. Vi snakkar cm mellom setene.
Men plutseleg var det ein vanleg buss, og barndomsvener var erstatta med vener frå Høgskulen i Volda. Vi tok nemleg den same bussen tilbake til skulen etter ferien. Vi snakkar lærarar og elevar i skjønn foreining på veg til skulen… frå same plassen? Uansett. Der satt vi og plutseleg køyrte vi opp den lange bakken som går frå Rokken via Eurospar, opp til ungdomsskulen og heilt opp til der eg budde i fjor, og tydelegvis framleis budde. Denne bakken var utruleg lang. Eg hugsar at eg kommenterte at denne bakken ikkje var open sist eg var i Volda (nokon grov etter noko), og så var eg plutseleg ute av bussen.
Eg var ute av bussen midt i denne laaaange bakken. Det var hengebru (?) og ein bakke som aldri tok slutt. Eg gjekk som om eg hadde blylodd rundt føtene mine (er eg i så dårleg form?), og så alt for mykje var endra. Eg kjende ikkje igjen stort, men eg visste instinktvis at der var huset mitt. Spørsmålet mitt var derimot: Kvar er nøkkelen?
Nøkkelen kom eg på var heime (eg trur derimot eg hadde dei franske nøklane mine). Så der stod eg utan nøklar og utan bagasje for den var sjølvsagt på bussen. Eg tenkte eg fekk sende melding til Einar og spørje om han ville ta kofferten og ryggsekken min, men korleis skulle eg forklare kva som var min koffert og ryggsekk. Eg kunne jo ikkje seie at min koffert var den kofferten som hadde ein nøkkelring som det stod “Nei til atomvåpen” på berre at det ikkje stod det lenger fordi den beskjeden hadde falt av daa eg tok flye tilbake til Frankrike etter juleferien. Det største problemet var derimot at eg ikkje kunne få forklart noko fordi mobilen min berre slo opp andre namn når eg prøvde å skrive Einar i “send til”-feltet. Eg måtte jo òg ha ein stad og sove viss studentsamskipnaden var stengt, og det var den. Kanskje eg berre kunne sove i villaen, men studentsamskipnaden var kanskje oppe for den var ofte det sjølv om den eigentleg var stengt. Og eg hadde jo eigentleg berre lyst til å bu litt i villaen og drite i studentsamskipnaden (irriterande langt ord å skrive), og uansett måtte eg gå dit og det var så uendeleg laaangt å gå.
Eg vakna. Sveitt og utslitt. Det var like før eg å sende innbyggarane i villaen ei lita melding om at eg kom til å sove hjå dei den natta. Du trur kanskje at dette berre var ein draum, men nei: eg hadde feber. Det var feberfantasiar. La meg i alle få lov til å behalde den illusjonen, ver så snill!
Eg hadde ein slik morgon med slike draumar. Først var eg uhyre utrent samanlikna med ein eller annan førtiåring som eg delvis kjenner, men som ikkje likna på seg sjølv. Vi jogga saman til eit kjøpesenter eller noko i den duren, og ho gjorde stadig eit nummer av å poengtere at denne jenta (som altså var meg) var i ekstremt dårleg form (gni det inn), og det måtte ho poengtere til ALLE vi kjente og det var ganske mange etter kvart.
For, plutseleg var eg på busstur med ein gjeng eg gjekk på barneskulen/ungdomsskulen med. Bussturar var vanleg i dei dagane. Vi køyrte ein del buss til skulen (og heim igjen). Denne bussen var derimot annleis, for det var så og seie ingen plass til føtene. Vi snakkar cm mellom setene.
Men plutseleg var det ein vanleg buss, og barndomsvener var erstatta med vener frå Høgskulen i Volda. Vi tok nemleg den same bussen tilbake til skulen etter ferien. Vi snakkar lærarar og elevar i skjønn foreining på veg til skulen… frå same plassen? Uansett. Der satt vi og plutseleg køyrte vi opp den lange bakken som går frå Rokken via Eurospar, opp til ungdomsskulen og heilt opp til der eg budde i fjor, og tydelegvis framleis budde. Denne bakken var utruleg lang. Eg hugsar at eg kommenterte at denne bakken ikkje var open sist eg var i Volda (nokon grov etter noko), og så var eg plutseleg ute av bussen.
Eg var ute av bussen midt i denne laaaange bakken. Det var hengebru (?) og ein bakke som aldri tok slutt. Eg gjekk som om eg hadde blylodd rundt føtene mine (er eg i så dårleg form?), og så alt for mykje var endra. Eg kjende ikkje igjen stort, men eg visste instinktvis at der var huset mitt. Spørsmålet mitt var derimot: Kvar er nøkkelen?
Nøkkelen kom eg på var heime (eg trur derimot eg hadde dei franske nøklane mine). Så der stod eg utan nøklar og utan bagasje for den var sjølvsagt på bussen. Eg tenkte eg fekk sende melding til Einar og spørje om han ville ta kofferten og ryggsekken min, men korleis skulle eg forklare kva som var min koffert og ryggsekk. Eg kunne jo ikkje seie at min koffert var den kofferten som hadde ein nøkkelring som det stod “Nei til atomvåpen” på berre at det ikkje stod det lenger fordi den beskjeden hadde falt av daa eg tok flye tilbake til Frankrike etter juleferien. Det største problemet var derimot at eg ikkje kunne få forklart noko fordi mobilen min berre slo opp andre namn når eg prøvde å skrive Einar i “send til”-feltet. Eg måtte jo òg ha ein stad og sove viss studentsamskipnaden var stengt, og det var den. Kanskje eg berre kunne sove i villaen, men studentsamskipnaden var kanskje oppe for den var ofte det sjølv om den eigentleg var stengt. Og eg hadde jo eigentleg berre lyst til å bu litt i villaen og drite i studentsamskipnaden (irriterande langt ord å skrive), og uansett måtte eg gå dit og det var så uendeleg laaangt å gå.
Eg vakna. Sveitt og utslitt. Det var like før eg å sende innbyggarane i villaen ei lita melding om at eg kom til å sove hjå dei den natta. Du trur kanskje at dette berre var ein draum, men nei: eg hadde feber. Det var feberfantasiar. La meg i alle få lov til å behalde den illusjonen, ver så snill!
søndag 9. januar 2011
Gros bisous
Eg var i parken i gaar. Denne parken inneheld ein dyrepark. Ei venninne og eg blei staande aa sjaa paa giraffen som vandra rundt. Ved sida av oss var der ei kvinne med ei lita jente i armane. Kvinna gav jenta eit kyss og jenta fann fort ut at ho ville kysse, bisous, giraffen. Eh, var ei par problem der i form av eit HOEGT (me snakke giraffhoegt gjerde) og god avstand. For ikkje aa snakke om at denne jenta sikkert ikkje var meir enn 3 aar og foelgeleg ikkje ville rekt lenger enn til anklane paa giraffen. Ja, ja, det er tanken som tel.
Legg til at det over vegen for meg har opna ein restaurant kalla: La table exotique (eksotisk mat altsaa) med undertittelen Cuisine traditionnelle (tradisjonell mat altsaa). Litt motseiande der kanskje, men all eksotisk mat er vel tradisjonell for nokon, eller?
Legg til at det over vegen for meg har opna ein restaurant kalla: La table exotique (eksotisk mat altsaa) med undertittelen Cuisine traditionnelle (tradisjonell mat altsaa). Litt motseiande der kanskje, men all eksotisk mat er vel tradisjonell for nokon, eller?
torsdag 6. januar 2011
Min spesialitet
¬Treng du aa komme deg i form etter juleferien? Fekk du i deg litt for mange smaakaker i juleferien? Daa har eg den beste loysinga for deg: Flyplasstrening! Reis til ein flyplass naer deg, og gaa tur. Gaa kappgang i korridorane, gaa orientering fraa post til post. Rullebanda er fantastisk motivasjon for deg som er i daarleg form, men hugs: det er ikkje lov aa staa i ro paa banda. Det er òg mogleg aa spurte i gangane. Det er ikkje flaut i det heile. Berre lat som du er Julia Stangeland (og nei eg kom ikkje for seint til noko fly, men ville berre ikkje bruke eit namn som kan komme opp viss folk googler) som er for sein til flyet. Som ein bonus vil du paa flyplassen raskt oppdage at du ikkje lenger faar soetsug. Du vil ganske enkelt ikkje ha raad til det. Er det eit tog, er det eit fly, nei, det er Kari og Ola Nordmann som er ute og trimmer. God tur!
NB! Viss du trur at flyplasstrimming er min spesialitet har du berre delvis rett. Min spesialitet er snarare aa gaa forvirra rundt og leite etter maten, for saa aa vente i timesvis paa neste fly (ny reisetid er min spesialitet). Har du sett ein flyplass, saa har du sett dei alle.
NB! Viss du trur at flyplasstrimming er min spesialitet har du berre delvis rett. Min spesialitet er snarare aa gaa forvirra rundt og leite etter maten, for saa aa vente i timesvis paa neste fly (ny reisetid er min spesialitet). Har du sett ein flyplass, saa har du sett dei alle.
Abonner på:
Innlegg (Atom)
