Aa lese eller nyhoeyre (altsaa hoeyre paa nytt) boeker fraa barndommen er genialt paa mange nivaa, og det er det ikkje saa mange ting som er. Det er straalande mimring, konseleg aa smile litt over korleis du tenkte daa du opplevde boka for foerste gong og du blir fullt av ei ny innsikt naar du no les som "vaksen". Det krev sjoelvsagt at du les noko med ei litare djupare meining enn ei peikebok.
Eg nyhoeyrte "Trofaste Knerten" og "Knerten gifter seg" i gaar. Viss det var noko eg oppdaga saa er det at eg mykje meir lettroeyrt no enn foer. Lillebror hulk roeymer hulk heimefraa fordi storebror hulk Philip ikkje forstaar at Lilebror berre ville hjelpe daa han teikna i stileboka hans.
....
Philip hulk vil ikkje at Lillebror hulk skal flytte hulk heimanfraa. Han forstaar at Lillebror hulk berre ville hulk hjelpe han. Lillebror flyttar heim igjen. Kvar er lommeplagget mitt?
Eg lo òg ein del og koste meg veldig. Anne Cath. Vestly var utruleg flink til aa skildre tankane og aatferda til ein liten gutt, og ikkje minst hans fantastiske forhold til Knerten.
Ein gong var storebror Philip draumestorebroren . I dag har Philip faatt éi anna draumerolle... "tog du 'an"?
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar