Dette handler ikkje om at eg har ingen klede. Eg har derimot nok klede, det gaar ikkje paa det. Eg har rekna paa det, og funne ut at eg har 6 bukser til ulik bruk som eg kan bruke. Eg taerar no sterkt paa dei siste to. Eg har fleire toppar enn eg har klart aa bruke, det er saa, men eg kan jo ikkje gaa rundt ifort berre ei lita T-skjorte. Det storste problemet er likevel underklede. Dei har blitt utaert fleire gonger, og naa er snart sokkeposen (trur du eg har skuffa? Nei, det er skuffande faa skuffer her (tok du han?)) min byrjar aa bli skremmande tom.
"Vask meg ver saa snill," seier kleda i kledekorga.
Kvifor har eg denne mangelen paa klede. Kan eg ikkje berre vaske klede. Jodaa, normalt er det altsaa eit problem. Det er fakta at ein ikkje veit kor godt ein har det, foer ein ikkje har det lenger. Vi har nemleg ikkje vaskemaskin lenger. Vi er kring 70 personar i denne bygning, og har den svaert nette summen av ein (1) einaste einsam, einsleg vaskemaskin. Denne vaskemaskinen har no teke kvelden, og har endaa ikkje oppdaga morgonen, for aa seie det slik. Naar eg no stikk hovudet haapefult inn paa vaskerommet staar det berre eit gapande hôl der vaskemaskinen skulle ha staatt. Det er no den 3. veka vi ikkje har ein velfungerande vaskemaskin, og eg har folgjeleg vore noydd for aa utfore litt manuell, motvillig, mislikande, miserabel handvasking. All respekt til bestemodre som vaska for hand. Ja, eg liker det ikkje.
Eg har berre ei einaste lita boenn aa komme med:
"SJAA TIL HELSIKKEN AA FAA TILBAKE VASKEMASKINEN VAAR, ELLER SKAFF OSS EIN NY. DET KAN IKKJE VERE SAA FORBANNA VANSKELEG!"
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar